Begonnen met mijn stage..

Langzaamaan begin ik wat meer gewend te raken hier, stapje bij stapje doe ik iets nieuws, wat ik daarvoor nog best wel spannend vond, ik ga in mijn eentje de straat op, ik koop een brood, doe andere boodschappen, ga alleen ergens eten, neem het openbaar vervoer en ik begin mijn stage bij de wfp (wereld voedsel programma). Mijn eerste dag op stage was vooral veel wachten. Het was mij gelukt om met het openbaar vervoer op tijd aanwezig te zijn (gelukkig was er een lieve dame die me hielp, want ze schreeuwen de eindbestemming zeer onverstaanbaar uit het raam, dus ik wist niet welke van de busjes ik moest hebben, en dan is de enige vrije plek snel ingepikt). Daar aangekomen moest ik een uur op mijn supervisor wachten, vervolgens na een kort gesprek, was ook het school feeding team niet aanwezig. Uiteindelijk heb ik veel literatuur gekregen om te lezen, en dat is waar ik me vooral de eerste week mee bezig heb gehouden. Sinds gister is er iets meer een plan bekend van wat ik kan gaan doen tijdens mijn stage hier, maar zelfs nu is er nog veel onduidelijkheid en ook mijn voorstel voor mijn onderzoek is compleet omgegooid en ik was er nog niet helemaal over uit of ik het wel eens ben met de nieuwe uitkomst, vooral vanwege de veiligheid in een van de regio's, maar verschillende mensen hebben mij erover verzekerd dat dit wel goed komt, dus ik denk dat het wel leuk kan worden.
Verder zijn ze bij hier bij de organisatie niet heel erg behulpzaam en sociaal met nieuwe mensen, dus ik heb veel dingen zelf uit moeten vinden, en de eerste dagen ben ik alleen gaan lunchen. Gelukkig werd er halverwege de week een Nederlands meisje aan me voorgesteld en op donderdag ben ik met haar en een belgische stagaire gaan lunchen, ook van hun heb ik nog wat extra dingen geleerd. Zij vertelden mij dat we op vrijdag maar tot 2 uur werken, dus ik ben vrijdag met het Belgische meisje gaan winkelen. Veel kleding en vooral schoenen zijn wat aan de kleine kant voor mij, maar ik vond het wel leuk om weer een nieuw deel van de stad te zien, en ik ben erachter gekomen dat ze hier ook frozen yoghurt hebben (net als in Nairobi), dus daar ben ik vast vaker te vinden deze maanden!
Ook zijn Anniek en Jelmer (vrienden van mijn volleybalvereniging in Wageningen) aangekomen afgelopen weekend, waar ik heel blij mee ben, zeker omdat op mijn werk mensen niet heel toegankelijk zijn en ik dus nog niet echt veel vrienden heb gemaakt. Zondag ben ik meteen bij ze op bezoek gegaan en hebben we een hele leuke dag gehad en ik denk dat er nog vele van zulke dagen gaan volgen. En over iets meer dan een week komt mama ook deze kant op, dus ik ben nu wat tripjes aan het plannen waar we samen heen kunnen. Het gezin waar ik bij woon, gaan vanavond voor een maand naar Nederland, dus dat wisselt elkaar goed af, zodat ik niet veel alleen ben.

Het weer was deze week al wat beter dan tijdens mijn eerste weekend, af en toe regent en onweert het nog wel heel hard, maar ook af en toe zie ik de zon. Het is zeker niet zulk weer als jullie in Nederland hebben ervaren, maar dat is misschien maar beter ook! Ik hoop dat jullie allemaal het warme weer hebben kunnen doorstaan!

Verder is het hier heel veilig, ik word wel veel aangestaard op straat en af en toe aangesproken, maar verder word ik met rust gelaten en kan ik gewoon mijn eigen ding doen en voel ik me heel veilig ook als ik alleen ben. Er wordt ook niet veel gestolen, dus dat is fijn. Ze hebben hier op drukke plekken voor de mini-busjes (het openbaar vervoer) een systeem bedacht dat ze allemaal in een rij gaan staan, dit om twee redenen: iedereen komt netjes aan de beurt (op andere plekken, bij mijn huis, is het gewoon wie het hardst rent of duwt en die het eerste in het busje zit, wat voor mij nog best wel lastig is, want ik ben hier net nieuw mee en iedereen is al goed getraind), maar ook kan je goed in de gaten houden wie er langs loopt en of er wordt gestolen. En blijkbaar wordt stelen als iets heel slechts gezien en wordt je in elkaar geslagen als mensen je zien stelen.. Gelukkig heb ik dat nog niet meegemaakt. Als je dacht dat bus 88 weleens heel vol zat, dan moet je hier eens komen kijken, dan zul je zien dat er nog minstens 3 keer zoveel mensen in de bus passen, dat zijn echt een stel sardientjes in blik. Gelukkig hoef ik niet met die propvolle bus en neem ik een wat kleiner busje, wat alsnog niet heel ruim is, vooral mijn benen kan ik vaak maar met moeite kwijt. Maar het vervoer is erg goedkoop, nog geen 10 cent per ritje, dus voor die prijs zit ik met alle liefde even krap en als ik de mogelijkheid heb een plek uit te kiezen, kan ik nog wel een plek vinden waar het minder erg is. Verder is het oversteken hier een beetje hetzelfde als in andere Afrikaanse landen, gewoon voor de auto springen zodra er iets meer afstand is tussen de volgende auto en dan hopen dat ze wat afremmen. Je hoort wel overal getoeter om je heen.

Ook is het al een paar keer gebeurd dat de electriciteit uitgevallen was en ook het water werkt hier niet altijd even goed. De eerste week had ik drie dagen niet gedoucht en een week mijn haar niet kunnen wassen, dus dat was aardig vet geworden. Ik was dus ook blij toen ik donderdag terug kwam van mijn stage en er was weer water! Maarja, dat zijn kleine ongemakken, die er gewoon bij horen hier, en die best mee vallen.

Het eten is nog wel een beetje wennen, op zich vind ik het meeste best wel heel lekker, en de mango, avocado en papaya smaken verrukelijk hier, maar mijn buik heeft er nog wat moeite mee en ik denk dat ik in deze week al heel wat ben afgevallen.

Ik moet zo weer aan het werk, mijn lunchpauze is over, maar ik vind het erg leuk om wat van jullie te horen, dus neem allemaal het voorbeeld aan Jenny en laat wat achter op de site! Als ik thuis internet heb (wat misschien nog wel even kan duren) of als ik weer een keer niks te doen heb tijdens mijn lunchpauze dan probeer ik ook te reageren! :)