Bezoek uit Nederland: blog bijdrage van Erna

De wekker gaat om 4 uur. Ik haal op een minuut na de eerste trein naar Schiphol. In Frankfurt moet ik bijna 5 kilometer lopen om mijn volgende vliegtuig te halen. Dat blijkt overboekt zodat ik business class de reis vervolg naar Addis, alwaar blijkt dat mijn bagage in Frankfurt is achtergebleven. Ati staat al 2,5 uur te staan wachten en we vertrekken met haar ' privé ' taxichauffeur Moussa naar haar huis. Ondanks alle berichten van regen en kou vertrekken we de volgende ochtend met stralende zon naar Debre Libanos, een plaatsje op het platteland. We nemen een mini busje vanaf een busstation aan de buitenrand van Addis. Het busstation staat niet erg goed bekend, maar met behulp van Moussa vinden we de juiste bus, waar we de volgende tweeënhalf uur klem zittend genieten van het prachtige platteland van Ethiopië. We arriveren bij het eindpunt, een klooster dat we later ook zullen bezoeken. Daar blijkt dat we 4 km terug hadden moeten uitstappen voor ons logeeradres,dus een minibusje terug. De lodge waar we blijven ligt boven een prachtige vallei, waar een riviertje doorheen kabbelt en de adelaars zweven in de thermiek. We wandelen langs een 16e eeuwse Portugese brug, natuurlijk met entreegeld en verplichte gids. We eten injera,de traditionele pannenkoek met groenten en slapen in de hut met uitzicht over de vallei. De volgende dag bezoeken we, na een wandeling heuvelafwaards van 4 km, het klooster waar we, met lange mouwen en een hoofddoek op, worden rondgeleid door een oude Ethiopiër met pretoogjes, humor en een religieuze boodschap.
Met enige moeite bemachtigen we een plaatsje in een busje terug naar Addis. Halverwege stroomt het busje ineens leeg en met slechts chauffeur en bijrijder schieten we een smal weggetje in. Wat nu.. maar blijkbaar rijden we naar een busstation waar we een onverwachte overstap mogen maken. Het busgeld wordt geregeld en zo gaan we weer verder. We trekken wel veel bekijks van de lokale bevolking, maar men is vriendelijk en behulpzaam. Wel wordt er heel vaak om geld of een pen gevraagd, maar er wordt laconiek gereageerd als het niet komt.
We proberen of Moussa ons af kan halen bij het busstation maar dat gaat te lang duren. Een behulpzame medepassagier neemt ons mee langs een lange rij busjes naar de plek waar de busjes naar het vliegveld gaan.
Voor zo'n 4 euro reisden we de 120 km naar onze weekend bestemming. De reis dwars door Addis naar het vliegveld koste ons samen ongeveer 1 euro. Op het vliegveld bleek mijn bagage aangekomen.

Zondag in Addis. Ati was natuurlijk vrij en ze had alweer wat bedacht. Moussa bracht ons naar Entoto Hill , zo'n 3000 meter boven zeeniveau. Daar bezochten we een kerk, een paleis van keizer Menelik en een museum. Omdat het mooi weer was en alles toch wel duur werd met taxiritten, besloten we de 8km bergafwaarts naar het volgende museum te lopen. Onderweg werden we soms genegeerd, soms gegroet, maar meestal nagestaard. Het etnologisch museum in de Universiteit, gevestigd in een voormalig paleis van keizer Hayle Salassie, was een verrassing. Het gaf een prachtig overzicht van stammen en cultuur van Ethiopië. Ook bezochten we er de slaap- en badkamers van de keizer en zijn vrouw. Buiten gekomen dreigde de regen en met een taxi reden we huiswaarts waar we droog de bui uit zaten. De avond brachten we door in gezelschap van Anniek en Jelmer in een cultureel restaurant, waar we heerlijk aten onder het genot van traditionele dans en muziek.