Reis met mama
Door: Ati
Blijf op de hoogte en volg Ati
05 Augustus 2015 | Ethiopië, Addis Abeba
Lieve mensen,
hierbij weer een update uit Ethiopie. Dit keer een lange, omdat ik best wel veel te vertellen heb. Zoals uit de vorige blog al was gebleken, is mijn moeder hier op bezoek. Het eerste weekend zijn we naar een plek geweest zo'n 120 km ten noorden van Addis. De week daarna moest ik gewoon overdag naar stage en heeft mijn moeder zich vermaakt in Addis, in een aantal musea en kerken en gewoon bij mij thuis. Het was heel fijn om thuis te komen met iemand thuis, die soms al het eten klaar had staan of de boodschappen had gedaan. Op vrijdag werk ik maar tot 2 uur, dus toen hadden we afgesproken dat ze naar het kantoor van de wfp zou komen, dat heb ik laten zien, toen hebben we ergens geluncht en naar het 'Red Terror Martyr's memorial museum' geweest, wat heel indrukwekkend en best wel heftig is, over het 'Derg' regime waarbij heel veel mensen op gruwelijke wijze zijn vermoord.
Op zaterdag zijn we naar een kerk geweest, die minder indrukwekkend bleek te zijn dan een aantal andere die we hadden gezien. Ons plan was om daarna naar piazza te gaan, maar we werden aangesproken door iemand die ons merkato wilde laten zien. Dit is een hele grote openlucht markt, en er wordt door iedereen gewaarschuuwd dat daar zo veel gestolen wordt. Ik was dus een beetje huiverig om te gaan, maar ben toch overgehaald en uiteindelijk was het een erg leuke ervaring en heeft het ons ook wat leuke foto's opgeleverd. De dag daarna moesten we erg vroeg op, om half 5 stond de taxi klaar om ons naar het busstation te brengen. Hier namen we de bus naar het zuiden, een plaats genaamd Arba Minch, ongeveer 500 km van Addis. Ons was geadviseerd zo vroeg te zijn, want de bus gaat weg zodra hij vol zit. Uiteindelijk was dit pas om 8 uur, dus we hadden nog een paar uur extra kunnen slapen, maarja, we wilden het zekere voor het onzekere nemen. De kaartjes kopen is trouwens echt een drama en zonder onze taxi chauffeur Mousa was het ons nooit gelukt om hieraan te komen en daarna ook nog de juiste bus te vinden. Rond half 10 kreeg iedereen in de bus een stuk droog brood en rond half 11 stopten we om te lunchen. Op deze plek werden we overvallen door verkopers van frisdrank, fruit en een soort zaadjes/nootjes. Uiteindelijk kwamen we rond 4 uur aan waar we werden opgewacht door Andy, de broer van Gech. We werden naar zijn moeders huis gebracht, die ik al had ontmoet, maar mijn moeder nog niet, kregen lekker eten en koffie aangeboden en konden even bijkomen. De volgende dag vertrokken we vroeg naar Dorze, een dorpje ongeveer 49 km van Arba Minch, waar ze 'valse bananenbomen' hebben, die ze gebruiken voor hun huizen, touw, en eten. Ze hebben trouwens huizen die eruit zien als een Olifantenhoofd, wat mijn moeder erg leuk vond! We kregen wat eten te proeven, wat best lekker was, om 10 uur s ochtends kregen we ook 3 shotjes sterke drank, wat ik nog wel een poos gevoeld heb. Ook lieten ze ons de weverij zien waar ze erg mooie sjaals en andere dingen maken van katoen. Daarna reden we door naar Konso, ondertussen ergens gestopt voor de lunch, verse vis! Konso staat geregistreerd bij UNESCO om de terassen die ze hebben gemaakt voor het verbouwen van gewassen. Hier werd ons een dorp getoond, verteld over het leven van de mensen en konden we een markt bezichtigen, die erg kleurrijk was. We vervolgden onze reis naar de Hammer tribe. Hier hebben we onze tent opgezet en konden we kamperen midden in de bush bush. 's Nachts hebben we doodsangsten uitgestaan in ons tentje, want het regende en onweerde onzettend hard. Uiteindelijk heb ik mijn paraplu tevoorschijn moeten halen om boven ons hoofd te zetten, want de tent was niet erg waterdicht. Maar toch was het een leuke ervaring, en de mensen waren erg vriendelijk. 's Avonds zou een geit geslacht worden vanwege ons bezoek, maar de man zou pas om 3 uur kunnen komen, wat een beetje te laat was, maar we hebben wel een gezellige avond gehad met een kampvuur, veel sterke drank, veel mensen om het vuur en nog wat dansende kinderen (die ook aardig wat alcohol op hadden) en opgejut werden door de wat oudere jeugd.
Ze lopen allemaal met kalashnikovs rond, om hun vee te beschermen. Dit vind ik echter niet een heel veilig gevoel.
De volgende ochtend hebben we een wandeling gemaakt van 5 km naar de chief. Deze woonde in eenzelfde hutje als de andere mensen, hier werd ons een soort sorghum pap aangeboden die iets weg had van zure gluhwein, maar op zich wel lekker was. Alleen het werd in enorme kalebassen gegeven, waardoor we het nooit opkregen, zelfs niet met zo veel mensen. Een vriend van de chief die daar op bezoek was, wilde wel met mij trouwen. Toen bleek dat ik zijn derde vrouw zou worden, schudde mijn moeder heel heftig nee. Daarop antwoorde hij dat hij zijn andere twee vrouwen wel weg zou sturen als hij met mij mocht trouwen. De vrouw van de chief deed nog een goed woordje voor hem, zei dat hij een goede man is en dat ik hem goed moest bekijken, en zij zag het ook wel zitten dat ik daar zou blijven wonen. Uiteindelijk heb ik dit aanbod toch maar niet aangenomen en vertrokken we op de lange wandeling in de ondertussen best wel brandende zon terug naar de tent en auto.
Daarna hebben we nog twee andere stammen gezien, de Mursi en de Ari. De vrouwen van de Mursi stam hebben de traditie dat ze hun onderlip opensnijden om een plaat in hun lip te kunnen doen. Hiervoor wordt op jonge leeftijd de twee voortanden uitgehaald en dan wordt er een klein houten plaatje in de onderlip gedaan, wat steeds groter wordt. De stam is best toeristisch geworden, dus iedereen vraagt je om ze op de foto te zetten zodat je ze geld geeft. Toch was het een interessante ervaring. De Ari stam was ook heel leuk om te bezoeken, hier kregen we te zien hoe ze injera van mais maakten, hoe ze pottery maakten, het hele process om Arake (de sterke drank) te maken en het verven van de huizen. De volgende ochtend gingen we vroeg terug naar Arba Minch om onze vlucht te halen. Na een nacht in Addis geslapen te hebben, vertrokken we weer vreog naar onze volgende bestemming, Lalibela. Dit was toch wel hetgene wat mijn moeder graag wilde zijn, en het was erg mooi en indrukwekkend. Het zijn 11 uit stenen gehakte kerken. Heel knap hoe ze dat gedaan hebben, want de kerken zien er echt perfect uit, en best wel symmetrisch. Ook zijn we naar een monesty gegaan, boven op de berg, dit lag op 3500 meter hoogte en we zijn zo'n 900 m omhoog geklommen. We hadden samen 1 muilezel om ons bij deze klim te helpen, maar die kon ook niet overal komen. Aangezien het zuurstofgehalte op deze hoogte een stuk lager is dan we gewend zijn in Nederland (al ligt Addis wel op 2400 m, dus had ik al wel een beetje kunnen wennen), viel het niet heel erg mee, maar we hadden wel een prachtig uitzicht. Het monestary was alleen niet heel bijzonder.
Nu is mijn moeder alweer thuis aan het werk, en moet ik mezelf weer zien te vermaken. Ik geloof wel dat gisteravond de man des huizes thuis is gekomen en ook Saskia en Rani komen dit weekend alweer terug, dus ik ben niet echt alleen. Ook ga ik dit weekend met Anniek en Jelmer en nog een aantal mensen twee dagen naar een meer, dus dat wordt vast heel leuk.
Ik denk dat ik het hier maar even bij laat, ik heb nog een hoop te vertellen, maar dat komt de volgende keer wel! Hopelijk gaat het met jullie allemaal goed! En ik wens iedereen die vakantie heeft, heel veel plezier, geniet ervan. Iedereen die tentamens heeft, heel veel succes! En iedereen die aan het werk is, sterkte, ik weet hoe jullie je voelen! ;)
hierbij weer een update uit Ethiopie. Dit keer een lange, omdat ik best wel veel te vertellen heb. Zoals uit de vorige blog al was gebleken, is mijn moeder hier op bezoek. Het eerste weekend zijn we naar een plek geweest zo'n 120 km ten noorden van Addis. De week daarna moest ik gewoon overdag naar stage en heeft mijn moeder zich vermaakt in Addis, in een aantal musea en kerken en gewoon bij mij thuis. Het was heel fijn om thuis te komen met iemand thuis, die soms al het eten klaar had staan of de boodschappen had gedaan. Op vrijdag werk ik maar tot 2 uur, dus toen hadden we afgesproken dat ze naar het kantoor van de wfp zou komen, dat heb ik laten zien, toen hebben we ergens geluncht en naar het 'Red Terror Martyr's memorial museum' geweest, wat heel indrukwekkend en best wel heftig is, over het 'Derg' regime waarbij heel veel mensen op gruwelijke wijze zijn vermoord.
Op zaterdag zijn we naar een kerk geweest, die minder indrukwekkend bleek te zijn dan een aantal andere die we hadden gezien. Ons plan was om daarna naar piazza te gaan, maar we werden aangesproken door iemand die ons merkato wilde laten zien. Dit is een hele grote openlucht markt, en er wordt door iedereen gewaarschuuwd dat daar zo veel gestolen wordt. Ik was dus een beetje huiverig om te gaan, maar ben toch overgehaald en uiteindelijk was het een erg leuke ervaring en heeft het ons ook wat leuke foto's opgeleverd. De dag daarna moesten we erg vroeg op, om half 5 stond de taxi klaar om ons naar het busstation te brengen. Hier namen we de bus naar het zuiden, een plaats genaamd Arba Minch, ongeveer 500 km van Addis. Ons was geadviseerd zo vroeg te zijn, want de bus gaat weg zodra hij vol zit. Uiteindelijk was dit pas om 8 uur, dus we hadden nog een paar uur extra kunnen slapen, maarja, we wilden het zekere voor het onzekere nemen. De kaartjes kopen is trouwens echt een drama en zonder onze taxi chauffeur Mousa was het ons nooit gelukt om hieraan te komen en daarna ook nog de juiste bus te vinden. Rond half 10 kreeg iedereen in de bus een stuk droog brood en rond half 11 stopten we om te lunchen. Op deze plek werden we overvallen door verkopers van frisdrank, fruit en een soort zaadjes/nootjes. Uiteindelijk kwamen we rond 4 uur aan waar we werden opgewacht door Andy, de broer van Gech. We werden naar zijn moeders huis gebracht, die ik al had ontmoet, maar mijn moeder nog niet, kregen lekker eten en koffie aangeboden en konden even bijkomen. De volgende dag vertrokken we vroeg naar Dorze, een dorpje ongeveer 49 km van Arba Minch, waar ze 'valse bananenbomen' hebben, die ze gebruiken voor hun huizen, touw, en eten. Ze hebben trouwens huizen die eruit zien als een Olifantenhoofd, wat mijn moeder erg leuk vond! We kregen wat eten te proeven, wat best lekker was, om 10 uur s ochtends kregen we ook 3 shotjes sterke drank, wat ik nog wel een poos gevoeld heb. Ook lieten ze ons de weverij zien waar ze erg mooie sjaals en andere dingen maken van katoen. Daarna reden we door naar Konso, ondertussen ergens gestopt voor de lunch, verse vis! Konso staat geregistreerd bij UNESCO om de terassen die ze hebben gemaakt voor het verbouwen van gewassen. Hier werd ons een dorp getoond, verteld over het leven van de mensen en konden we een markt bezichtigen, die erg kleurrijk was. We vervolgden onze reis naar de Hammer tribe. Hier hebben we onze tent opgezet en konden we kamperen midden in de bush bush. 's Nachts hebben we doodsangsten uitgestaan in ons tentje, want het regende en onweerde onzettend hard. Uiteindelijk heb ik mijn paraplu tevoorschijn moeten halen om boven ons hoofd te zetten, want de tent was niet erg waterdicht. Maar toch was het een leuke ervaring, en de mensen waren erg vriendelijk. 's Avonds zou een geit geslacht worden vanwege ons bezoek, maar de man zou pas om 3 uur kunnen komen, wat een beetje te laat was, maar we hebben wel een gezellige avond gehad met een kampvuur, veel sterke drank, veel mensen om het vuur en nog wat dansende kinderen (die ook aardig wat alcohol op hadden) en opgejut werden door de wat oudere jeugd.
Ze lopen allemaal met kalashnikovs rond, om hun vee te beschermen. Dit vind ik echter niet een heel veilig gevoel.
De volgende ochtend hebben we een wandeling gemaakt van 5 km naar de chief. Deze woonde in eenzelfde hutje als de andere mensen, hier werd ons een soort sorghum pap aangeboden die iets weg had van zure gluhwein, maar op zich wel lekker was. Alleen het werd in enorme kalebassen gegeven, waardoor we het nooit opkregen, zelfs niet met zo veel mensen. Een vriend van de chief die daar op bezoek was, wilde wel met mij trouwen. Toen bleek dat ik zijn derde vrouw zou worden, schudde mijn moeder heel heftig nee. Daarop antwoorde hij dat hij zijn andere twee vrouwen wel weg zou sturen als hij met mij mocht trouwen. De vrouw van de chief deed nog een goed woordje voor hem, zei dat hij een goede man is en dat ik hem goed moest bekijken, en zij zag het ook wel zitten dat ik daar zou blijven wonen. Uiteindelijk heb ik dit aanbod toch maar niet aangenomen en vertrokken we op de lange wandeling in de ondertussen best wel brandende zon terug naar de tent en auto.
Daarna hebben we nog twee andere stammen gezien, de Mursi en de Ari. De vrouwen van de Mursi stam hebben de traditie dat ze hun onderlip opensnijden om een plaat in hun lip te kunnen doen. Hiervoor wordt op jonge leeftijd de twee voortanden uitgehaald en dan wordt er een klein houten plaatje in de onderlip gedaan, wat steeds groter wordt. De stam is best toeristisch geworden, dus iedereen vraagt je om ze op de foto te zetten zodat je ze geld geeft. Toch was het een interessante ervaring. De Ari stam was ook heel leuk om te bezoeken, hier kregen we te zien hoe ze injera van mais maakten, hoe ze pottery maakten, het hele process om Arake (de sterke drank) te maken en het verven van de huizen. De volgende ochtend gingen we vroeg terug naar Arba Minch om onze vlucht te halen. Na een nacht in Addis geslapen te hebben, vertrokken we weer vreog naar onze volgende bestemming, Lalibela. Dit was toch wel hetgene wat mijn moeder graag wilde zijn, en het was erg mooi en indrukwekkend. Het zijn 11 uit stenen gehakte kerken. Heel knap hoe ze dat gedaan hebben, want de kerken zien er echt perfect uit, en best wel symmetrisch. Ook zijn we naar een monesty gegaan, boven op de berg, dit lag op 3500 meter hoogte en we zijn zo'n 900 m omhoog geklommen. We hadden samen 1 muilezel om ons bij deze klim te helpen, maar die kon ook niet overal komen. Aangezien het zuurstofgehalte op deze hoogte een stuk lager is dan we gewend zijn in Nederland (al ligt Addis wel op 2400 m, dus had ik al wel een beetje kunnen wennen), viel het niet heel erg mee, maar we hadden wel een prachtig uitzicht. Het monestary was alleen niet heel bijzonder.
Nu is mijn moeder alweer thuis aan het werk, en moet ik mezelf weer zien te vermaken. Ik geloof wel dat gisteravond de man des huizes thuis is gekomen en ook Saskia en Rani komen dit weekend alweer terug, dus ik ben niet echt alleen. Ook ga ik dit weekend met Anniek en Jelmer en nog een aantal mensen twee dagen naar een meer, dus dat wordt vast heel leuk.
Ik denk dat ik het hier maar even bij laat, ik heb nog een hoop te vertellen, maar dat komt de volgende keer wel! Hopelijk gaat het met jullie allemaal goed! En ik wens iedereen die vakantie heeft, heel veel plezier, geniet ervan. Iedereen die tentamens heeft, heel veel succes! En iedereen die aan het werk is, sterkte, ik weet hoe jullie je voelen! ;)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
