Schoolbezoeken

Hallo allemaal,

Pf, wat heb ik veel gedaan sinds de vorige keer dat ik schreef. Ik ben veel aan het reizen gegaan. Allereerst heb ik dus mijn familie in Nairobi opgezocht, dat was heel gezellig en het was fijn om even helemaal ergens anders te zijn weer. Heb hier lekker uitgerust, veel naar winkelcentra geweest, frozen yoghurt gegeten en naar een voorstelling van Najuwa's school geweest. Daarna zag ik er weer tegenop om terug te gaan, maar toen ik s avonds weer in Addis was, voelde het toch wel weer vertrouwd.

Daarna ben ik ook voor mijn stage eindelijk naar het veld geweest, wat heel erg leuk was! De eerste regio die ik bezocht was SNNPR (Southerns Nation Nationalities People Region, of iets wat daarop lijkt). Deze regio heet zo omdat er 56 verschillende stammen wonen, waarvan ik een deel ook al met mijn moeder had gezien. Nu ging ik niet naar Omo Valley, maar bleef ik meer noordelijk, in de agricultural areas waar de WFP school feeding programma's heeft. Ik heb 4 scholen bezocht in 4 verschillende zones en hiervoor moest ik heel veel in de auto zitten. De eerste school kwamen we pas om 5 uur aan en officieel moeten wij om 6 uur op de plaats van bestemming zijn met de WFP vanwege veiligheid, je kan wel raden dat dat niet is gelukt aangezien we anderhalf uur terug moesten reizen, en pas om half 7 van de school vertrokken. Gelukkig is er niks gebeurd onderweg. De tweede school bereikten we wel tijdens school tijd en toen we aankwamen waren er honderden kinderen die mee renden en allemaal: "You! You! You!" schreeuwden, het enige engelse woord dat ze kenden. Op deze school zagen we ook de school maaltijd en mochten we zelfs wat proeven. Ook de andere twee scholen waren interessant om te zien. Ik heb hier met de directeuren van de scholen een vragenlijst afgenomen en af en toe met wat leerlingen gepraat en met de parent-teacher association. Toch had ik gehoopt meer data te kunnen verzamelen, maar vanwege de verre afstanden was er niet erg veel tijd. Een vrouw van de school feeding team was de eerste dagen mee, wat ik wel heel fijn vond. De andere twee reizen heb ik helemaal zelf gedaan (met chauffeur natuurlijk, en mensen van WFP die me in de regio opvangen). Ik was het weekend in Addis en mocht maandag direct vliegen naar Somali regio. Dit is niet een veilige regio, maar het gebied waar ik heen ging viel wel mee, we hoefden niet eens in convooy te rijden. Ik werd ook heel goed opgevangen en ben niet alleen buiten geweest, dus ik voelde me absoluut niet onveilig. Het was wel heel anders dan de eerste regio, aangezien dit wel pastoralist area was. Hier heb ik twee scholen bezocht en was er daarna nog wel wat tijd voor toeristische acties, onder andere heb ik de hotsprings bezocht en een douche genomen, en ben ik door Harar gereden, wat erg leuk was en in Dire Dawa ook nog wat extra rondgereden. De WFP en Bureau of Education medewerkers die me begeleiden, wilden graag een Somali jurk voor me kopen, en een heleboel suikergoed. Op donderdag vertrok ik weer. Helaas heb ik die dag verkeerd water gedronken en werd ik op vrijdag erg ziek. De dag daarna moest ik alleen alweer weg, naar Moyale, wat ligt op de grens met Kenia en wat twee dagen reizen was. Ik ben dus ziek de auto in gestapt en gelukkig wilde de chauffeur me graag naar de kliniek brengen waar ik getest werd en medicijnen kreeg. Ik heb nog wel een aantal dagen veel last gehad, dus dat was niet de meest ideale trip. Gelukkig gaat het nu wel weer beter. Moyale is net als Somali niet heel veilig, er wordt vaak afgeraden binnen een straal van 10km met de grenzen te komen, en hier moesten we wel in convooy rijden. Maar ook hier heb ik niks van onveiligheid gemerkt. We hebben twee scholen bezocht, en een aantal huishoudens geinterviewd. Wat niet helemaal liep zoals ik wilde. Ik had gevraagd om 4 huishoudens waarvan 2 met een dochter in school en 2 met een dochter die niet naar school gaat. Toen we aankwamen waren er twee mensen, en ze zeiden dat ze geen huishoudens konden vinden waar de kinderen niet in school waren. Later kwam er nog een vrouw waarvan de kinderen niet naar school gingen. Ze had 7 zonen en geen een dochter. Hier had ik dus niet zo veel aan.. Onderzoek doen valt nog niet mee.
Ook mijn reis, die voor dinsdag gepland stond, gaat niet door. De WFP wilde geen vlucht boeken en ook wilden ze de reis verkorten naar 4 dagen in plaats van de 3 weken die ik had gevraagd. Ik moet nog zien hoe ik dit ga oplossen, maar dat betekent dat ik nu even in Addis blijf, wat ik wel even lekker vind. Want hoewel ik heel erg van de reizen geniet, het is toch wel heel zwaar en vermoeiend. De tijd gaat nu wel heel veel sneller. Er zijn ondertussen al 4 maanden voorbij en er zijn nog minder dan twee maanden over, die waarschijnlijk voorbij vliegen. Dit weekend bij het hilton geweest om te zwemmen, wat heel duur is, maar wat wel een keer lekker was, aangezien ik hier helemaal niks aan sport doe en de hele dag maar in de auto zit.

De droogte is overal zichtbaar en er zijn miljoenen ethiopiers die hulp nodig hebben. De overheid heeft dit geprobeerd stil te houden, ze zeiden dat ze het wel aan konden, maar ondertussen hebben ze dat ook teruggetrokken. Toch begrijp ik dat er in de rest van de wereld weinig aandacht voor is, vooral door de refugee crisis die het nieuws in beslag neemt. Alle scholen die ik heb bezocht, op 1 na, zijn affected door de droogte. In Somali regio, was er een school in wel heel extreem gebied, waar we een uur hebben gereden in een vlakte vol met zand en op de terugweg zaten we in zandstormen. Voor mijn onderzoek heb ik besloten ook deels te kijken naar de effecten van de droogte en de impact van het school feeding programma in droogte gebieden, waarvoor ik nu een hele goede mogelijkheid heb.

De regen is op de een op de andere dag gestopt. Verder valt de stroom niet meer zo veel uit nu het regenseizoen is afgelopen. Al was het in het zuiden wel regenseizoen, waar ik helaas niet op had gerekend, waardoor ik het dus best wel koud had. Hier viel de stroom nog wel af en toe uit. Ik blijf het grappig vinden dat in Nederland het groot nieuws is als ergens de stroom een paar uur uit is gevallen, terwijl het hier de normaalste zaak van de wereld is en dat mensen hier gewoon doorgaan met waar ze mee bezig zijn.

Laatst op de weg naar huis, toen de auto stopte bij een kruispunt kwam er een jongetje die lijm snuift om geld bedelen. Hij probeerde mijn deur te openen, die gelukkig op slot zat en toen we niks deden, tufte hij op de voorruit en schopte tegen de auto. Ik vond dit best wel heftig en vond het echt heel triest om te zien dat zo'n jongetje gewoon totaal geen toekomst heeft.

Ook heb ik in Addis een nieuwe huisgenote, Simone, wat wel heel gezellig is, ook al ben ik niet veel meer hier. Ze studeert in Amsterdam en is hier ook voor haar thesis onderzoek.

Hier laat ik het weer bij, hoop dat in Nederland alles goed gaat!